Στίχοι: Νίκος Καββαδίας <br />Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος <br />Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου <br /> <br />Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένοένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι- <br />όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες-που <br />από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ' Αλγέρι. <br /> <br />Θυμάμαι, ως τώρα να 'τανε, το γέρο παλαιοπώλη, <br />όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιγραφία του Γκόγια, <br />ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες, <br />να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια: <br /> <br />«Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν' αγοράσεις <br />με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το 'χει ζώσει, <br />κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το 'χαν, <br />καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει. <br /> <br />Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ' αυτό τη Δόνα Τζούλια, <br />την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε. <br />ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του <br />με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε. <br /> <br />Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια <br />και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο. <br />Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια. <br />Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο. <br /> <br />Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει, <br />είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο, <br />μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν' αγοράσεις.»- <br /> <br />Πόσο έχει; <br />- Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ΄το. <br /> <br />Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο, <br />που η ιδιοτροπία μ' έκαμε και το 'καμα δικό μου, <br />κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω, <br />φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου...
